پایان

به گمانم به اندازه کافی گفته ام، دیگر هنگام خاموشی و گوش سپردن است. می روم تا شاید بیشتر بدانم، اندکی صبورتر شوم، تا شاید چند گره ای از زبان و قلمم بگشایم، تا شاید بهتر شوم...

دیگر در این وبلاگ، فرندفید، دنباله، بالاترین(البته چند ماهی است که آنجا نیستم)،ایمیلها و یکی دو جای دیگر نخواهم بود.این حسابها را اما پاک نمی کنم.برای غلبه بر وسوسه احتمالی بازگشت، از این ایده بهره می گیرم.

سپاس از رفیقانی که از آنها چیزها آموختم و پوزش از آنهایی که با زبان و قلمم آنها را آزردم. بدرود و پاینده ایران نازنین