براستی آزردن چه کسی را خوشنود می کند؟ بی تردید خوشی و سرمستی خود را در آزار موجودی دیگر دیدن هولناک ترین بیماری است که جز از انسان بر نمی آید. دیر زمانی است که انسان خود را "حیوان متفکر" خوانده و با این لقب خود را از دیگر موجودات زنده جدا ساخته و به افتخار این "تفکر" خود را بر تارک هستی نشانده. اما به راستی اگر بپذیریم که غیر انسان و از جمله حیوانات از آن همه لفظ دهان پرکن جز آزار ندیده اند، از آن تارک نشینی چیزی جز سرافکندگی باقی می ماند تا باز هم به آن ببالیم؟ نمود این تفکر که خود را بواسطه آن از هر چه غیر خود بالاتر و جدا گرفته یم، در کجاست؟
شوربختانه در عمل این خودبرتر بینی انسان بخاطر دارا بودن "قدرت تفکر" سبب تئوریزه کردن آزار حیوانات به بهانه هایی نظیر جای فراختر برای زندگی، مسکن، خوراک، لذت و ... شده است. انسان امروز تمامی پیچ و خم های این تئوریزه کردن هر خشونت و زشتی را به خوبی آموخته است. هم از این روست که امروز دیگر غورکردن یک سخنران و روشنفکر در ژرف ترین "ارزشهای انسانی" در حالی که کت خزی بر تن و کفش چرم سوسماری در پا دارد و برنامه شکار آخر هفته ای را از قبل تنظیم کرده، چندان ما را به شگفتی وا نمی دارد. پرسش من این است که اگر روان جهان و گواهی تاریخ بر این حقیقت یکتا پای می فشارد که هیچ ستمی تا ابد نمی پاید، پس چه چیز انسان را اینگونه مطمئن ساخته که می تواند اینچنین بر این آزردن حیوانات تا ابد پای بفشارد؟
و اما بعد; ایران امروز ما چون نوزاد بیتاب سینه مادر، آزادی را می جوید. هر روز چیز تازه ای می آموزیم و به این آموختن بالا می گیریم و بدین امیدم که این بالا و بر روزی آنچنان قوتی بگیرد که کمر دژخیم بد نهاد میهنمان را بشکند و ریشه آن را برای همیشه به در آورد. پس چه نیکوست که این آموختنها سطحی و یک سویه نباشد. از همین امروز طبیعت پیرامونمان را بشناسیم، از آزار حیوانات بی آزار بپرهیزیم، به کودکانمان بیاموزیم که حیوانات نیز با ما در این خاک سهیمند و از ما به سهمشان قانع ترند. ایمان بیاوریم که این پاسداشت موجود زنده ای که تنها تفاوتش در این است که از جنس ما نیست، به پاسداشت هم نوع خودمان می انجامد. آزار حیوانات رافرو گذاریم و مهربانی را آوازی نو سر دهیم .چنین بادا.
پا نوشت :
این مطلب به دعوت دوست بسیار گرانقدر رودرانر گرامی نوشته شده است.
رودرانر گرامی؛کمی دیر(دیروز) متوجه این دعوت شدم. پس بخاطر کوتاهی نوشته و تاخیر، پوزش میخواهم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر